کد مطلب:29741 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اعتقادات

يكي از صفات خداوند شنيدن سخنان و ديدن كردار انسانها بدون وسيله و آلت است و اگر بگوئيم امامان هم از سخنان و كردار انسانها آگاهي دارند لازمه اش اين است كه با خداوند در آن صفت شريك باشند و اين مستلزم شرك است ؟

اوّلاً ؛ مردگان در عالم برزخ در قالب مثالي بوده و ابزار شنيدن و يا سخن گفتن آنان با ابزار مثالي است .
ثانياً ؛ شرك زماني معنا پيدا مي كند كه موجودي از قدرتي در عرض قدرت خداوند برخوردار باشد . و قدرتي در عرض قدرت خداوند داشتني لازمه اش داشتن وجودي در عرض وجود خداوند متعال است و طبق براهين توحيد در عرضي او وجودي نيست .
ثالثاً ؛ آنچه از ناحيه خداي متعال به بنده اش عطا مي شود . وابستگي محض به قدرت خداوند دارد . بنابراين كسي كه چنين قدرتي از ناحيه خداوند پيدا كند باز هم عبد او است و بنده فرمانبردار . بالاتر از ديدن و شنيدن كه در پرسش شما بود ، مقام خلق كردن را خداوند با اذن خودش به عبد مطيع خود ، حضرت عيسي ( عليه السلام ) عطا كرد و ايشان به اذن خداوند با دستان خودشان گِلي را به صورت پرنده اي جاندار خلق مي كردند ، و از راز پنهان مردم و آنچه در خانه هايشان مي خورند يا ذخيره مي كنند خبر مي دادند ، و نيز بسياري از معجزات و كراماتي كه بندگان صالح خداوند با اذن پروردگار عالم انجام مي دادند و اين به هيچ وجه شركت در آن صفت با خداوند نبوده چون آنها از خودشان به استقلال هيچ نداشته و ندارند .